پاروکستین یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکنندههای بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال خلقی پیش از قاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه، اختلال اضطراب منتشر پذیرفته شده است.
شواهدی در مورد تأثیر مثبت این دارو در مبتلایان به سردرد مزمن، دردهای عصبی دیابتی و انزال زودرس نیز وجود دارد. بر اساس تحقیقی بر بیماران مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید تاثیر درمانی پاروکستین سریعتر از فلوکستین ظاهر میشود[۱].
فرمول شیمایی پاروکستین C19H20FNO3 است. نیمه عمر آن به طور میانگین ۱ روز است. غلظت آن در پلاسمای خون پس از ۴ تا ۶ ساعت به حداکثر میرسد و درصد وابستگی آن به پروتئین پلاسمای خون حدود ۹۵٪ است.
در سال ۱۹۹۲ ساخته شد و پاروکستین همانند دیگر داروهای اساسآرآی از جذب مجدد سروتونین توسط گیرندههای عصبی پس سیناپسی جلوگیری میکند و غلظت سروتونین را در دستگاه عصبی مرکزی بالا میبرد.
پاروکستین پرمصرفترین داروی ضد افسردگی در هلند در سال ۲۰۰۷ بوده است[۲].
پاروکستین با تجویز در نزدیک به ۲۰ میلیون نسخه در سال در سال ۲۰۰۷ پنجمین داروی ضدافسردگی پرمصرف در ایالات متحده بوده است[۳].
عوارض جانبی
اقدام به خودکشی و خطر بروز رفتارهای تهاجمی در بیمارانی که با پاروکستین درمان میشدهاند [و به شکایت علیه سازنده این دارو انجامیده] باعث نگرانیهایی در مورد تجویز این دارو شدهاست.[۴]
در یکی از این شکایتها در سال ۲۰۰۱ گلکسواسمیتکلاین محکوم به پرداخت ۸ میلیون دلار غرامت بهخاطر پرونده مرگ آقای شل از وایومینگ شد که در فوریه ۱۹۹۸ خود، همسر، دختر و نوه خود را پس از مصرف پاروکستین با تجویز پزشک به قتل رسانده بود. هیئت منصفه نتیجه گرفته بود که پاروکستین ممکن است موجب بروز رفتار تهاجمی شود و شرکت داروساز علیرغم دانستن این موضوع از دادن هشدار به پزشکان و مصرفکنندگان خودداری کردهاست.[۵]
شایعترین عارضه پاروکستین حالت تهوع است که البته معمولاً خفیف است و تنها در ابتدای دوره درمانی پیدا میشود. در مجموع موارد قطع مصرف پاروکستین به دلیل عوارض جانبی کمتر از قطع مصرف ضد افسردگیهای سهحلقهای به همین دلیل بوده است.[۶]
دیگر عوارض نامطلوب این دارو افزایش یا کاهش وزن، سردرد، خشکی دهان، افزایش تعریق، یبوست، لرزش، اختلال در نعوض، خوابآلودگی، کاهش اشتها و گیجی است.[۷]
سندرم قطع مصرف
پاروکستین شدیدترین سندرم قطع مصرف را در بین اساسآرآیها دارد[۸].
|